Taher Khavari – Sarzamin e Aab

وطن ای مادر مجروح!
وطن ای کشتی بی نوح!
تو و طوفان من و دریا
خداحافظ خداحافظ

از این پس کشورم اینجاست
دو موجش پامیر و باباست
بجای شانه ات مادر
سرم بر بستر دریاست
***
خدایا مادرم تنهاست
بعد من یارش غم دنیاست
نور دو دیده ی پیرش
چراغ راه ماهی هاست
بخوان لالایی ات مادر
به یاد کودکیهایم
به گلچهره بگو دیگر
به دنبالش نمی آیم

نخور ماهی
نخور چشمم که آلوده ست
فقط جنگ و جنون دیدم
نخور گوشم یقین زهر است
که جز دشنام نشنیدم

کاشکی صدایم میرسید به گوش یار
گوشی به دستش میمیره از انتظار
لعنتی نفس لعنت به آب شور
لعنت به عشق و عاشقی از راه دور
...
غیرت مه جوش میاره دریاره
بغض داروم اما گریه ننگه مرداره
دریا خفه کردی د گلویم فریاد
اشکایمه پوت میکنی خانه ات آباد

اگر آمد و دید دریا بی قراره
بگو که مسافرش دلتنگ یاره
او سوی دریا بنگرد من سوی او
او بوی دریا حس کند من بوی او