Baktash Joya – Khyal

تا كمر موهاي خرما رنگ خوشبويش رهاست
ماهيان سرخ كوچك در رگانش در شناست

دختري را ديده ام در شهر سر سبز خيال
پيرهن دارد ولي عريان تر از درياچه هاست

از لبانش شعر شهد آلود سعدي مي چكد
از نگاهش كفتري پر مي زند رو بر هواست

نازك و نرم و پر از عطر گل باغ بهشت
بي تعارف پيكرش شهكار دستان خداست

خنده بر لب شور در سر بي خبر از خير و شر
با غم تلخي كه دارد زندگي نا آشناست

رقص دستانش دلم را عاشقي آموخته
عشق ورزيدن به اين آزاده صد در صد بجاست